Rozdział IV! ^^

Rozdział 4

Nie wierzyłyśmy własnym oczą kiedy stałyśmy przed Signal Iduna Park. Spojrzałam się w górę mówiąc

-Boże jakie to jest wielkie!

-To chyba nie widziałaś Camp Nou -zaśmiał się Marco.

-Na żywo nie, ale w telewizji owszem –posłałam mu uśmiech.

-No to co wchodzimy? –zapytał Lewy.

-Jeszcze się pytasz?! –wykrzyknęła Klara szczerząc się.

Weszliśmy do tunelu i nagle znaleźliśmy się na murawie. Obróciłam się wokół własnej osi podziwiając żółto-czarne trybuny i różne zdjęcia z historii BvB powywieszane nad nimi.

-Łał! –wyksztusiła z siebie Klara- w środku jest jeszcze lepszy niż na zewnątrz.

-Wiecie co? Poczekajcie tutaj chwilkę –poprosił Reus- my zaraz przyjdziemy.

-Okey –odpowiedziałyśmy w tym samym momencie.

Stałyśmy tak w ciszy przez dobre 5 min i nagle usłyszałyśmy nieznajomy głos:

-Może w czymś pomóc? –odwróciłyśmy się i zobaczyłyśmy trenera Borussii Jurgena.

-Nie, my tylko… -nie dokończyła Klara bo z szatni wybiegli chłopcy.

-Klara! Lori! –wykrzyknął Kuba

-Cześć chłopaki –przywitałyśmy się ładnie

Podeszli do nas zawodnicy, których poznałyśmy wczoraj i przywitali się z nami. Robert podszedł do Klopp’a coś mu szepnął i podszedł do nas. Poznałyśmy resztę drużyny i odeszłyśmy.

-Usiądźcie sobie na ławce –zaproponował pomocnik Borussii- My właśnie zaczynamy trening.

Po jego słowach skierowałyśmy się w stronę ławki rezerwowych i usiadłyśmy. Dokładnie obserwowałyśmy trening piłkarzy, którzy co chwila się wygłupiali. Po kilku kółkach i rozgrzewce podeszli do trenera, a on rozdzielił ich na 4 grupy. Najpierw grała drużyna w której był Robert z drużyną Sebastiana. Po 30 minutowym „meczu” usiedli zmęczeni koło nas tyle, że na ziemi.

-I co? Jak wam podobał się mecz? –zapytał napastnik Bvb śmiejąc się na głos.

-Bardzo długi –odpowiedziała ironicznie Klara.

Posiedzieli z nami przyglądając się grze następnych dwóch grup. Tym razem grała drużyna której kapitanem był Marco przeciwko drużynie Łukasza. Klara bez przerwy przyglądała się Reusowi, była w niego tak wpatrzona, że nie słyszała gdy coś do niej mówiłam.

-Chyba ktoś tu się zakochał –szepnął do mnie Moritz.

-Chyba na pewno  -odpowiedział Sahin.

Zaczęliśmy śmiać się, a moja przyjaciółka dopiero oprzytomniała.

-Co się stało? Dlaczego się śmiejecie? –zapytała z poważną miną.

-Nie, nie nic się nie stało –odpowiedział jej Robert próbując się nie śmiać.

Posiedzieliśmy na ławce jeszcze jakieś 5 min i chłopaki zeszli do szatni. Po 10 min wyszli i nas zawołali. Wyszliśmy ze stadionu i zatrzymaliśmy się przed samochodem Marco.

-Może wy pojedziecie, a my z Laurą się przejdziemy? –rzucił Robert.

-To zależy od Klary –uśmiechnął się do niej Reus.

-No dobrze –odpowiedziała zadowolona.

Poszliśmy razem z Lewym w przeciwną stronę od mojego domu, ale zbytnio mnie to nie zdziwiło, bo wiedziałam, że należy teraz zostawić naszą „parkę” samą. Szliśmy przez prawię godzinę plotkując o naszych przyjaciołach, nagle zatrzymaliśmy się przed dużą Villą. Spojrzałam się podejrzliwie na mojego idola, a on się uśmiechnął i pociągnął mnie za rękę w stronę drzwi.

-Rozumiem, że to twój dom –zaśmiałam się.

-Zgadłaś –odpowiedział. Weszliśmy do salonu i usiedliśmy na kanapie

-Napijesz się czegoś? –zapytał mnie piłkarz.

-Nie dziękuję –odpowiedziałam- masz naprawdę piękny dom –rzuciłam.

-Dziękuję bardzo –powiedział pokazując zęby- Szkoda tylko, że jestem tu całkiem sam.

Moje serce zaczęło szybciej bić, mogło to oznaczać tylko to, że rozstał się ze swoją narzeczoną. Spojrzałam na niego ze zdziwieniem i powiedziałam:

-Jak to sam? A twoja narzeczona?

-Ania? Skończyłem z nią –rzucił oschle.

-Przepraszam nie powinnam –zrobiło mi się trochę głupio- Wiesz co może ja już pójdę.

-Nie proszę nie idź –zrobił błagalną minę.

Zostałam tak jak prosił. Siedzieliśmy, a między nami panowała niezręczna cisza. Przerwał to Robert propozycją :

-Może oglądniemy jakiś film?

-Oczywiście –odpowiedziałam uśmiechając się- Jakie filmy oglądasz?

-W sumie to wszystkie, jak chcesz możesz coś wybrać –mówiąc to otworzył półkę, a ja wyjęłam mój ulubiony film czyli „Szkołę Uczuć”.

-Może to –zaproponowałam podnosząc płytę.

-Jak chcesz jeszcze tego nie oglądałem, więc czemu nie –posłał mi uśmiech.

Zdziwiło mnie to, że nie oglądał tego filmu, ponieważ jest on naprawdę genialny. Podałam mu płytę, a ten włożył ją do DVD. Podczas filmu zaczęłam płakać, a Lewy przytulił mnie mocno. Po tym geście spojrzałam na jego twarz, a ten wytarł mi łzy. Wtuliłam się w niego i oglądnęliśmy film do końca.

 ****************************************************************************

Siemano ^^

Co tam u was ? ;> Jestem mistrzem piszę sama do siebie bo i tak nikt tu nie wchodzi xD

Ale no cóż jak będzie tu coś ciekawego to będą i ludzie ;p

Jak na razie mogę sobie marzyć ;)

Wgl mam dobry humor, bo od niedzieli nie boli mnie noga ;]

Czuję ulgę i mam wrażenia jak by była w pełni zdrowia, ale niestety jak na razie tak nie jest ;c

Hahahah moja mama jest mistrzem haha xd

-Lubisz koty mamo?

-Nie, bo się ich boję, wydają mi się takie fałszywe i wgl jakieś dziwne.

-Dlaczego się ich boisz, przecież one Ci nic nie zrobią...

-Bo kiedyś oglądałam horror o tym jak koty zjadły swojego właściciela.

Hhahahhahahahhahahahahahhaahhhahahahahahahahhaahahhahahahahahahahhahahaaha <lol2>

Kończę notkę bajo ;*

CZYTASZ = KOMENTUJESZ ^^

~ Lewa ♥